Kalabalığın içinde ki yanlızlık

Yeniden doğmak istediğimde çok geç olduğunu fark ettim.  Umut denilen şey yoktu ve yaşam ise solmuştu , sadece soğuktu,  beyazdı güzel olan hiç bir şey yoktu. Galiba o zaman fark ettim bu kalabalığın içinde yanlız olduğumu,  sanki siyah beyaz bir filmdeydim ama tek siyahta bendim. Tüm yaşananlar o zaman anlamını kaybetti . Şarkıların sesi yükseldi ama sadece ruhuma seslenenlerin. Ölüm daha güzel gözüktü daha huzurlu nasıl olsa kimse yoktu... Tanrı bile terk etmişti. Ve şu sözlerle uğurladı yanlızları; "Yanlızlığa düşenler siyah bir boyanın içine düşen renkler gibidir , bir kere düştümü kurtuluşu yoktur. "