Bizler ...
- Gece Yazarı
- 13 May 2018
- 1 dakikada okunur
Tüm vaz geçmiş ruhlar adına sesleniyorum , yanlızlığınıza bakmadan hayatınızı sorgulamadan . Tanrım eğer ordaysan bu kaybolmuş ruhlara yol göster daha fazla karanlığa atma , atma ki gülmeyi öğrensinler bir çocuk gibi .
Çocukluğumuzu yaşamadan bize siyahı öğreten sen değilmiydin? O zaman gülmeyide öğretebilirsin değil mi ?
Gözlerimizi kapatığımızda o gördüğümüz karanlık artık o kadar korkutucu değil . Gece uyurken dolaplarımızı ve yatağımızın altını kontrol etmiyoruz artık çünkü ne o hayali canavarlar nede o sesizlikteki sesler korkutuyor bizi . Düşündüğümüz tek şey ise ; var olmamamız gerektiği . Neden bizi bu dünyada tutuyorsun ? Dokunamadığımız o melek çoktan ölmüş biri değil mi ?
Son papatya'nın öldüğü o gündeyiz tanrım ne bir umut ne bir ışık ne de bir el var bize uzanan . Bizlere verdiğin o kelimeler bile bir anlam ifade etmiyor . Mezarlar artık güvendiğimiz insanlarla dolu . Yanlarına gitmek bile zor ...
Deniz belkide hiç var olmamış olan o gök ile birleşmiş , aynı renkteler ama farklı tondalar aynı bizler gibi . Yer yüzünde ki tüm insanlık gibi ...

Yorumlar