top of page

Bizler ...

  • Gece Yazarı
  • 13 May 2018
  • 1 dakikada okunur

Tüm vaz geçmiş ruhlar adına sesleniyorum , yanlızlığınıza bakmadan hayatınızı sorgulamadan . Tanrım eğer ordaysan bu kaybolmuş ruhlara yol göster daha fazla karanlığa atma , atma ki gülmeyi öğrensinler bir çocuk gibi .

Çocukluğumuzu yaşamadan bize siyahı öğreten sen değilmiydin? O zaman gülmeyide öğretebilirsin değil mi ?

Gözlerimizi kapatığımızda o gördüğümüz karanlık artık o kadar korkutucu değil . Gece uyurken dolaplarımızı ve yatağımızın altını kontrol etmiyoruz artık çünkü ne o hayali canavarlar nede o sesizlikteki sesler korkutuyor bizi . Düşündüğümüz tek şey ise ; var olmamamız gerektiği . Neden bizi bu dünyada tutuyorsun ? Dokunamadığımız o melek çoktan ölmüş biri değil mi ?

Son papatya'nın öldüğü o gündeyiz tanrım ne bir umut ne bir ışık ne de bir el var bize uzanan . Bizlere verdiğin o kelimeler bile bir anlam ifade etmiyor . Mezarlar artık güvendiğimiz insanlarla dolu . Yanlarına gitmek bile zor ...

Deniz belkide hiç var olmamış olan o gök ile birleşmiş , aynı renkteler ama farklı tondalar aynı bizler gibi . Yer yüzünde ki tüm insanlık gibi ...

Yorumlar


Featured Review
Daha sonra tekrar deneyin
Yayınlanan yazıları burada göreceksiniz.
Tag Cloud

© 2023 by The Book Lover. Proudly created with Wix.com

  • Grey Facebook Icon
  • Grey Twitter Icon
  • Grey Google+ Icon
bottom of page